10 brytyjskich programów telewizyjnych skradzionych z Ameryki

2024 Autor: Ethan Spencer | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 09:09

Amerykanie po prostu nie wydają się wystarczającej ilości brytyjskiej telewizji w tej chwili. Sherlock, życie na Marsie, antyki Roadshow, przewaga liczebna, piłkarze? Żony, Klub Celebrity Fit, Renaissance Showdown Richarda Blackwooda? przerobią praktycznie wszystko, co się wydaje, nawet brytyjskie programy, które już przerobili.

Pierwsza Brytania stworzyła Pop Idol. Potem Ameryka go zaskoczyła. Następnie Wielka Brytania stworzyła The X Factor (zasadniczo to samo, co Pop Idol ?, ale z czerwonym). Teraz Ameryka ma swój własny czynnik X (American Idol ?, ale z czerwonym).

Czy Yanks kocha złą brytyjską telewizję tak bardzo, że nawet złapali Jeremy'ego Kyle'a, by zaprezentował dokładnie to samo show, które prezentuje tutaj? ale w USA! Mógł stracić intensywne, neonowo niebieskie światło, które sprawiało, że jego program wyglądał tak, jakby był prezentowany z kosmicznego zabójcy w ultrafiolecie i zyskał naprawdę niewielki obraz Nowego Jorku, ale w gruncie rzeczy jest taki sam? te same typy ludzi, ta sama, całkowicie niewykwalifikowana do komentarza na cokolwiek porada, itp. Och, jak było inaczej.

Kiedyś był czas, kiedy but był na drugiej stopie.

Brytyjska telewizja była pełna tandetnych amerykańskich rip-offów i remake'ów. Pomożemy sobie cokolwiek.

? Gry oparte na kartach? w tym czasie mógł powiedzieć dyrektor wykonawczy telewizji. ? Jasne, weźmiemy to, dołączymy do drugorzędnego brytyjskiego gospodarza celebrytów i umieszczamy ich w tytule, tak jakby program do gry oparty na kartach był właściwie ich pomysłem.

Dawno minęły te złote dni telewizji, ale jako przypomnienie, bez powodu, tutaj dziesięć brytyjskich programów, które były silnie inspirowane przez amerykańską telewizję.

Zachęcamy do dodawania własnych komentarzy lub generalnie obrażania na nas.

Dziwne ale prawdziwe? (Nierozwiązane tajemnice)

W pierwszym odcinku Strange But True? Michael próbuje dotrzeć do sedna szczęki, w której znaleziono martwe ciało na kupie węgla. Gdyby nie było zakłóceń w węglu? - pyta przesłuchiwany policjant, który niepokojąco zajmuje się sprawą, a potem - jak się tam dostał?

Tak, tak, problemy z węglem. Zagrożenie węglem jest najlepszą tajemnicą, jaką ten kraj może wyprodukować. Niestety, Strange But True? nastrój i atmosferę czy koncert nie pomagają też wesołym, małym muzycznym żądłem. Zamiast brzmieć niesamowicie lub niecodziennie, brzmi to tak, jakby wyjęto go z wyjątkowo okropnego dramatu rodzinnego ITV. Jest też coś o tym tytule? Dziwne ale prawdziwe? Dlaczego na końcu jest znak zapytania? I co to znaczy? Po co to jest?

Jak bardzo dziwne ?, ale prawda, zastanawiam się?

Brighton Belles (The Golden Girls)

Tylko 6 odcinków serialu wyemitowanych podczas Brighton Belles? oryginalna seria, z końcowymi czterema odcinkami, które nadano w rok później.

Fun House (Fun House)

Trudno wyobrazić sobie zwariowany, z lat 90. teleturniej Fun House bez ukochanego programisty Pat Sharp, bezwstydnie paradującego wokół jaskrawo kolorowego studia ze swoimi charakterystycznymi kiepskimi dowcipami, ładnym wyglądem i dobrze kultywowaną mulletą. Zasadniczo gry były zawsze po prostu wypełniaczem obok segmentów Pat. Co tydzień wpadał do studia, często za pomocą pojazdu, nosząc coś w rodzaju turkusowego dresu z napisem? SASSY? na nim napisane, przed wykonaniem niektórych z jego najnowszych materiałów i wprowadzeniem swoich dwóch uwodzicielskich współgospodarzy, Melanie i Martiny (z którymi przeprowadziliśmy nie mniejszą rozmowę).

Ale pomimo braku Pat oryginalnego Fun House nie jest tak źle. Prowadzony przez amerykańską łódź snów, J.D. Rotha, który niestety ma o wiele mniej absurdalne podejście niż Pat, uczestnicy, podobnie jak w wersji brytyjskiej, używają swoich ciał i swoich mózgów podczas rywalizacji o zwycięstwo. To zwariowane, zabawne, szalone, to oburzające; w dalszym ciągu jest to nadal Fun House.

Współczynnik X (The O'Reilly Factor)

Pewnie, że to naprawdę okropny program polityczny, a drugi to naprawdę okropny konkurs o talentach telewizyjnych, ale wpływ jest. X Factor był jednym z pierwszych programów, które przyjęły Bill O? Reilly, że telewizyjne zastraszanie jest nie tylko akceptowalne, ale również całkowicie uzasadnione, opowiadając się za absurdalnie ostrymi technikami redagowania i strzałami reakcji, by przypominać zdezorientowanych widzów. co powinni myśleć. Oba pokazy stały się niewytłumaczalnie popularne na przestrzeni lat, głównie ze względu na fakt, że zawierają one nieprzerwaną technikę gujania, krzyki i imponujące dźwięki szumów.

Ale, aby być uczciwym, te dwa koncerty również mają swój sprawiedliwy udział w różnicach.Posiadanie "X Factor" oczywiście odnosi się do tej nieopisanej jakości, że pewne coś sprawia, że przeciętny piosenkarz pop wydaje się nieco bardziej utalentowany niż inni przeciętni piosenkarze pop. Mając przy tym czynnik O? Reilly? dość wyraźnie odnosi się do tej nieopisanej jakości, która sprawia, że ktoś jest nieprzyjemnym, nieprofesjonalnym bigotem, który ucieka się do podniesienia głosu przy kropli kapelusza. Nawiasem mówiąc, The O'Reilly Factor był także inspiracją dla Batshit Insane Lunatic Hour Richarda Littlejohna, która jest obecnie emitowana w każdą środę o 19:00 w Sky News.

Dale's Supermarket Sweep (Supermarket Sweep)

Podstawową wadą obu tych pokazów jest fakt, że supermarkety są miejscami dość przygnębiającymi. Prawdą jest, że w brytyjskiej wersji eufemizmy Dale Wintona i niepoprawnie pomarańczowy urok sprawiają, że program wydaje się minimalnie mniej smutny, ale w zasadzie wciąż wydaje się, że oglądanie pijaków w Tesco manically pakuje swoje trolle pełne cydru i orzeszków ziemnych.

Wersja amerykańska nie jest dużo lepsza. Widzowie studyjni to mieszane błogosławieństwo; z jednej strony, sprawia, że show mniej przypomina, że jest kręcona o 3 nad ranem w opuszczonym magazynie, ale z drugiej strony sprawia, że show wydaje się być 30-minutową reklamą, która zapomniała, co ma być reklamą.

Sean? S Show (It's Garry Shandling? S Show)

Jest to Garry Shandling? S Show, przyszły twórca fantastycznego show Larry'ego Sandersa, Garry Shandling, gwiazdor jak on: neurotyczny komik, który zdaje sobie sprawę, że jest postacią w sitcomie. Pozostali członkowie obsady są również świadomi, że są w telewizji i czasami pojawiają się w domu Garry'ego wyłącznie w celu pojawienia się w aparacie.

Brytyjski serial komediowy Sean? S Show, w którym występuje gwiazdor komik Sean Hughes, podąża w dużej mierze za tym samym założeniem, ale z bardziej surrealistycznym wymiarem.

Sprzężenie (przyjaciele)

W początkowej fazie 0000, ktoś zdecydował, że nadszedł czas, aby Wielka Brytania miała swoją własną wersję Friends. Następnie, co dziwne, Amerykanie zdecydowali, że chcą mieć swoją własną wersję Coupling (patrz tutaj), najwyraźniej nieświadomi, że był bardzo podobny do jednego z ich własnych programów. Wtedy Wielka Brytania zdecydowała, że jeśli Ameryka uzyska zezwolenie na amerykańską wersję Coupling, to Wielka Brytania powinna mieć możliwość posiadania własnej, amerykańskiej wersji Coupling. I tak dalej. I tak dalej. I tak dalej.

The Apprentice (The Apprentice)

Oryginalna amerykańska uczennica gra Republikańskiego szaleńca i biznesowego potentata Donalda Trumpa. Trudno powiedzieć, która seria jest najlepsza; z jednej strony amerykański show przedstawia Donalda Trumpa i krzykliwą, przesadnie błyskotliwą grafikę, podczas gdy brytyjska wersja po prostu jest w stanie napełnić nas wszystkich wielkim poczuciem narodowego wstydu. Naprawdę trudno jest zadzwonić.

Bruce Forsyth zagrywa karty w prawo (Card Sharks)

? Okej, więc mamy ten amerykański program, prawda? Nazywa się Card Sharks, ale naturalnie zakładam, że będziemy chcieli, aby albo Beadle, albo Forsyth uczestniczyli w akcji. Naprawdę nie widzę tej nazwy? Card Sharks? praca w Wielkiej Brytanii. Brytyjczycy nie dbają o rekiny. Ale uwielbiają tytuły Forsyth, Beadle i Lamo, które tak naprawdę nic nie znaczą. Myślę coś w stylu? Wonder Cards Beadle'a? lub? Karty Bruce'a Forsytha Ahoy!?. Coś w tym stylu.?

Wiodący balon (ogranicz swój entuzjazm)

Trudno jest pisać o Lead Balloonie bez porównań do Curb Your Enthusiasm. Sytuacje, humor, bohaterowie i podstawowe założenia obu pokazów są bez wątpienia podobne? często do momentu, w którym "Lead Balloon" kończy się przykrywając ziemię, którą Curb Your Enthusiasm już wcześniej pokonywał. Oba są mocno przereklamowane.

To był post gościa Jacka Sharpa, który kocha swój telewizor znacznie bardziej niż jakikolwiek człowiek.

bo inaczej zabijemy cię podczas snu lub dołącz do naszej grupy na Facebooku, jeśli ktoś jest na tyle głupi, by z niej skorzystać lub KUPIĆ JEDEN Z NASZYCH GŁUPIACH KOSZULEK LUB ZABIJEMY KAŻDEGO, KTÓRA KOCHAŁA!