Jak Jay-Z wypadł z liceum, rozdał narkotyki, uniknął kul, Zarobił 700 milionów dolarów fortuny

2024 Autor: Ethan Spencer | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 09:09

Nie jest tajemnicą, że przed staniem się niezwykle bogatą i sławną gwiazdą rapu, wielu artystów hip-hopu jest zmuszonych znieść bardzo trudne okoliczności życiowe. Postrzelenie, pobicie, aresztowanie, maltretowanie i wszelkiego rodzaju nieprzyjemności wydaje się być warunkiem wstępnym przed rozpoczęciem kariery muzycznej rap. Z całą pewnością artysta raperów stał się producentem, projektantem, przedsiębiorcą i potentatem medialnym, Jay Z. Po tym, jak porzucił szkołę średnią, by ryzykować życie z narkotykami, Jay zmienił kurs. Nadal chciał wszystkich najlepszych rzeczy, jakie może zaoferować świat, ale zdecydował, że zdobędzie to wszystko przez muzykę, nie narkotyki. Dzisiaj, z osobistą wartością netto 700 milionów USDi kariera przedsiębiorcy, za którą zabiłby każdy Harvard MBA, Jay-Z z pewnością spełnił te marzenia. A potem trochę. To jego absolutnie nieprawdopodobna opowieść o bogactwie …

Jay-Z, wcześniej znany jako Shawn Carter, dorastał w Bedford-Stuyvesant, głównie afroamerykańskiej dzielnicy w Brooklynie w Nowym Jorku. Był jednym z czwórki dzieci, a jego matka sama wychowywała rodzinę po tym, jak jego ojciec postanowił zostawić je wszystkie i zniknąć. Jay dorastał w Domach Marcy i przeniósł się ze szkoły do szkoły. Domy Marcy były tak niebezpieczne, że wkrótce po tym, jak Jay ukończył szkołę średnią, cała okolica musiała zostać zamknięta. W jednej z liceum koledzy Jaya obejmowali dwóch młodych mężczyzn, którzy mogli zostać Notorious B.I.G. i Busta Rhymes. Jay ostatecznie trafił do Trenton Central High School w Trenton w stanie New Jersey, ale nigdy nie ukończył szkoły. Jak wielu młodych mężczyzn bez celu, wpadł w handel narkotykami, sprzedając crack. Został zastrzelony wiele razy. Zastrzelił także swojego brata w ramię, kiedy miał dwanaście lat, po tym, jak jego rodzeństwo próbowało go ukraść. Lata młodości Jaya nie były szczególnie wygodne ani przytulne.

Shawn Carter zawsze interesował się muzyką, regularnie budząc resztę rodziny w nocy, ponieważ pobił wzory bębnów na kuchennym stole. Jego matka dała mu pudełko na urodziny, a on natychmiast zaczął pisać teksty i freestylować. Całe jego skupienie się zmieniło i pod koniec lat 80. Jay zaczął wyrobić sobie markę w sąsiedztwie. Został wzięty pod skrzydła Jaz-O i zaproszony do pojawienia się na niektórych nagraniach Jaz-O w późnych latach 80-tych i na początku lat 90-tych. Starając się zbudować swoje imię i reputację oraz przyciągnąć uwagę wytwórni płytowej, regularnie walczył z LL Cool J, wygrywając kilka swoich meczów freestyle. Jego wczesne wysiłki opłaciły się, kiedy Jay pojawił się na ścieżce Big Daddy Kane'a "Show and Prove". To doprowadziło go do trasy z Big Daddy Kane, służąc jako freestyling "hype man" dla artysty w między zestawami. Po występach gościnnych na torach dla Big L i Mic Geronimo, Jay w końcu wydał swój własny singiel "In My Lifetime". Nawet z początkowym impetem oferty wytwórni płytowych nie były dostępne.

Jay nie pasował do typowych raperów z Brooklynu, którzy nosili złote zęby i śpiewali wyłącznie o handlu narkotykami i zabijaniu ludzi. W 1995 r. Współtworzył Roc-A-Fella Records z Damonem Dash. Nazwa była grą o potentata naftowego Johna D. Rockefellera, najbogatszego Amerykanina wszechczasów, który zmarł z wartością netto skorygowaną o inflację 340 miliardów dolarów. Nazwa była również ukłonem w stronę słynnego handlarza narkotykami z Brooklynu o nazwie Rocafella, którego Jay-Z był idolem jako młody hustler. Ten Rocafella to ten, który umarł na AIDS i jest unieśmiertelniony w utworze NAS "Eter" ("Rocafella zmarł na AIDS, to był koniec jego rozdziału. A to jest ten facet, którego wybraliście na nazwę swojej firmy?").

Damon chciał, aby Jay nakręcił teledysk tak szybko jak to możliwe, ale był tylko jeden problem. Roc-A-Fella Records nie miała pieniędzy. Aby zebrać pieniądze, Damon szukał inwestycji od dobrze skomunikowanego handlarza ulicami Kareem "Biggs" Burke. Damon zajął 100% udziałów Burke'a $16,000 zainwestował w produkcję teledysku do utworu Jay "In My Lifetime" na karaibskiej wyspie St. Thomas. Burke zaaranżował także dla Jaya i Damona dostęp do bogatej rezydencji lokalnego króla i łodzi szybkiej do filmu:

Jay-Z "In My Lifetime":

Gra się opłaciła, a wkrótce tylko najlepsi artyści z Roc-A-Fella zostali nagrodzeni przez wszystkie główne wytwórnie płytowe. Niestety żadna z głównych wytwórni nie zgodzi się na jedno z oburzających żądań Damona. Damon Dash zażądał, aby Roc-A-Fella zachował prawo własności do nagrań mistrza Jay-Z. Posiadanie mistrza okazałoby się świetną decyzją finansową, ponieważ tylny katalog Jay-Z wciąż sprzedaje miliony sztuk, nawet prawie 20 lat później. Tylko jedna wytwórnia muzyczna była skłonna zgodzić się na tak szalone żądania, mało znaną wytwórnię o nazwie Freeze Records. Los chciał, że wkrótce po podpisaniu kontraktu z Jay-Z, Freeze Records zostało sprzedane za resztki do Def Jam Records Russella Simmonsa i Lyora Cohena po ciężkich niepowodzeniach finansowych.

Roc-A-Fella Records rośnie na szczyt

Przywództwo Russella Simmonsa i Lyora Cohena połączone z czystym talentem i pośpiechem Roc-A-Felli pomogło w opublikowaniu przez Jay-Z debiutanckiego albumu "Reasonable Doubt" ponad 1,5 miliona kopii w pierwszym roku. Rok później album Jaya "In My Lifetime, Vol. 1" sprzedałby kolejne 1,5 miliona kopii. W 1997 roku podpisał kontrakt z wytwórnią Def Jam i wydał swój drugi album, "In My Lifetime, Vol. 1", niemal natychmiast. Album zawierał bardziej dopracowaną produkcję, bardziej serdeczne teksty i osiągnął status Platinum jeszcze szybciej. W 1998 roku album "Hard Knock Life" Jaya sprzedał się w 12 milionach kopii na całym świecie, dzięki czemu Roc-A-Fella stała się najważniejszą marką Def Jam. Główny utwór na płycie, "Hard Knock Life (Ghetto Anthem)", stał się międzynarodowym hitem i przyniósł Jayowi nagrodę Grammy. Powstała 54-miejska trasa muzyczna "Hard Knock Life" 20 milionów dolarów zysku. Jednocześnie Damon i Jay wprowadzili na rynek linię odzieży "Rocawear" i markę wódki "Armadale Vodka". Sprzedaż Rocaweara i Armadale eksplodowała za każdym razem, gdy produkty pojawiały się w jednym z filmów Jay'a. W 2000 roku sprzedaż Rocaweara generowała przychód 50 milionów dolarów na rok. W ciągu kilku lat Rocawear rozszerzyłby się do pięciu różnych linii odzieży i obuwia, a następnie wygenerował 350 USD - 450 milionów USD rocznie w rocznej sprzedaży.

Wydanie jego trzeciego albumu studyjnego, "Vol. 2 … Hard Knock Life", nakręciło go do międzynarodowej superstardy. Natychmiast wydał "Vol. 3 … Life and Times S. Carter", a także sprzedał się dobrze, a fani wykupili prawie 3 miliony kopii. Mniej więcej w tym czasie Jay został oskarżony o dźgnięcie rekordowego wykonawcy za nielegalne kopie jego albumu. Błagał "niewinnego" o zasztyletowane oskarżenia i miał wideo, aby to udowodnić, ale przyznał się "winny" do powiązanego zarzutu o wykroczenie. Wydarzenie to zdawało się pobudzać nowo powstałą supergwiazdę i zaczął aktywnie brać bardziej pozytywną kontrolę nad swoim życiem i karierą.

W 2000 roku Jay wydał swój czwarty studyjny album "The Dynasty: Roc La Familia". Album jest najbardziej znany z wprowadzenia wielu znanych obecnie producentów, w tym The Neptunes, Just Blaze, Kanye West i Bink. Jego kolejne dwa albumy "The Blueprint" i "The Blueprint2: The Gift & the Curse" zadebiutowały na pierwszym miejscu listy Billboard 200. "The Blueprint" to stosunkowo nowy raper, Eminem, który został prawie w całości wyprodukowany przez Kanye Westa. Po obszernych trasach koncertowych i wydaniu swojego ośmioletniego albumu "The Black Album", a następnie współpracy z R. Kelly nazwanej "The Best of Both Worlds", Jay zaszokował świat, gdy zdecydował się przejść na emeryturę. Jego "emerytura", która rozpoczęła się w 2003 roku, obejmowała wydawanie kilku wspólnych albumów i produkcję wykonawczą wielu innych albumów. W 2004 roku został prezesem Def Jam Records, a następnie przejął pełną własność Roc-A-Fella Records. W 2005 r. Publicznie poparł wiele rywalizacji hip-hopowych, które wywołały napięcia na przestrzeni lat, pozornie jednocząc wielu potężnych artystów hip hopu.

W wyliczonym ruchu Jay wydał nowy album w 2006 roku "Kingdom Come". Album sprzedał się w dwóch milionach egzemplarzy. Jego kolejny album "American Gangster" sprzedał się w milionie egzemplarzy. Opuścił Def Jam na początku 2008 roku i spędził następny rok intensywnie koncertując, w tym stając się pierwszym artystą hip-hopowym, który stał na czele prestiżowego festiwalu Glastonbury. Stamtąd założył własną wytwórnię Roc Nation, która została również zaprojektowana jako agencja zarządzająca i wydawnictwo. Imperium Jay-Z naprawdę zaczęło nabierać kształtu. Wydanie kolejnego albumu "The Blueprint 3" w 2009 roku dało mu kolejny numer 1 na liście Billboard 200, a jego trasa zawierała młodą nieznaną osobę, Rihannę.

Odtąd życie Jay-Z było trampoliną produkcji, koncertowania, kuratorskiej i nagraniowej. W lecie 2013 roku wydał swój dwunasty album "Magna Carta Holy Grail". W 2008 roku po cichu wyszedł za mąż za towarzyską gwiazdę muzyki, Beyonce. W 2012 roku mieli swoje pierwsze dziecko, Blue Ivy. Oprócz muzyki Kariera zawodowa, J jest także dyrektorem do spraw wspólnych dla Budweiser Select, producenta wykonawczego koszykówki wideo NBA 2K13, a ostatnio wprowadzonego na rynek Roc Nation Sports. W krótkim czasie był też właścicielem udziałów w Brooklyn Nets NBA i opublikował pamiętnik zatytułowany "Decoded".

W wieku 46 lat i 700 milionów dolarów w banku ten licealista, który kiedyś zastrzelił swojego brata i sprzedał narkotyki, ma pewność, że odcisnął piętno na świecie. Pomimo kilku mini-wycofań, Jay-Z nie wykazuje żadnych oznak spowolnienia w najbliższym czasie. Biorąc pod uwagę szereg innych przedsięwzięć biznesowych, myślisz, że Jay-Z stanie się pierwszy hip-hopowy miliarder?